هرگز باورم نمی شه که باید بی تو از اینجا برم.تنها و بدون همسفر! یه بار شده فکر کنی که چرا باید من و تو تنها و دور از هم باشیم؟ درسته تو تنها نیستی و هیچ نشونه ای از عشق در قلبت نیست ولی یک لحظه به من فکر کن، خودتو جای من بذار.خودتو جای یه آدم تنها و دل بسته به کسی که دلش از سنگه بذار. شاید تصور حال من برای تو دشوار باشه که هست ولی اینو بدون که تنها تصویر توست که در قاب چشمانم می نشیند و فقط و فقط عشق تو را به سراچه ی قلبم راه می دهم.

پس برای یک بار هم که شده به روزی برگرد که کفشهایت جاده عشق را بلد بودن!

شاید بتونی خودتو پیدا کنی و اما من...

من هر روز چشم به راه جاده عشق هستم تا روزی رؤیاهای من به حقیقت بپیوندد.

نوشته شده در شنبه 87/10/21ساعت 4:56 عصر توسط غریب آشنا نظرات ( ) |